Алесь Шпакоўскі
Сусьветная Бясьпека
МАТЫВАЦЫЯ ДА РОЗДУМУ.
(1).
Калі б у 1970-я гады мы падумалі, што ў хаце можна мець цэлую сусьветную бібліятэку (Інтэрнэт) – то мы маглі б і не паверыць. Сёньня, праз 30 год гэта яшчэ цуд, але ўжо праўда нашага дня. Калі б нам сказалі, што ў бібліятэцы будзе нават робат-пашукавік ды з такімі дзівоснымі магчымасьцямі, што ў некалькі сэкунд можа знайсьці тысячы артыкулаў на любую сьвета-прысутную тэму – то і ў гэта было б вельмі цяжка паверыць, але сёньня гэта ПРАЎДА, - прыкладнАя і ўзорная, - якой мы натуральна карыстаемся для ўласнай па-жыцьцёвай сам-адукацыі. У выніку навязваецца пытаньне: дык што ж Лепшае яшчэ нам пакуль толькі мроіцца, што заўтра стане скарбам, даступным кожнаму на Зямлі.
Нажаль, ёсьць людцы так настроеныя, што не дазваляюць сабе нават марыць (Добрае). Болей таго, яны часам занятыя надзённымі праблемамі столькі, што іхнае “Добрае” для іншых нешта зусім і нядобрае, а то і проста - злое. Прыватныя інтымныя інтарэсы, пабытовыя капрызы, цікавасьці і запыты яны так, - да жарсьцей, - пашыраюць, што супрацьапастаўляюць суседзкім, грамадзкім і ў выніку не прыжываюцца, не інтэгруюцца ў жыцьцё, не спалучаюць свае інтарэсы з агульнымі, не давяраюцца міжчалавечай гармоніі, лагодзе, дабрадзею.
Вельмі і вельмі дзіўна, што разумеючы, што такое - блуд! - адбываецца з нашымі блізкімі, роднымі суседзямі, са значнай часткай цэлага сьвету, часта мы не адчуваем іх належна і, значыць, ніяк не можам дапамагчы, бо амаль ніколі не знаходзім адпаведных, правільных слоў, далікатных “ключоў” да іхных сэрцаў. (Інакш, з усеагульнай згодай, - на Зямлі быў бы лагодны Рай паразуменьня).
Тады, каб усё ж неяк кампэнсаваць гэты разрыў, Разумовае падарожжа вядзе нас у ціш бібліятэкі, на прыроду, у іншыя стыхіі Сьвятла. І ў выніку цікаўнаму адчыняецца простая “чорна-белая” карціна, якая некалі на першы, “вучнёўскі” погляд здавалася невымоўнай, неспасьцігальнай, складанай.
...Давайце і мы зірнем, - што адчыняе сталы чалавек, пачынаючы адрозьніваць у сьвеце супрацьстой Дабра і зла; крымінальны гвалт, накіраваны супраць слабоднай Радасьці; сьвядомы, прадуманы тэрор супраць грамадзянскай супольнасьці, - з прасталінейнасьцю “як у КГБ” (“мёртва-халоднай” галавой і “атамным” сэрцам Фэлікса Дзяржынскага). ШТО, - калі нехта бачыць садызм і іншыя вычварэнствы, вайну (-маму для некаторых “бізнэсаў”) супраць поўнага, усеабдымнага глабальнага міру, супраць здаровага сэнсу. Клясыкі сусьветнай літаратуры няхай дапамагаюць нам у гэтым прасьвятляючым разумовым падарожжы, што безумоўна патрэбна кожнаму. Векапомныя продкі, сучасьнікі і нашчадкі няхай будуць нам сумленнымі сябрамі-спадарожнікамі. Скарбы сучасных навук хай паслужаць толькі на наша агульнае Дабрапрасьвятленьне.
(2)
...Такім чынам, нейкі хлопчык 21 стагоддзя спытаў маці:
- “А ці памру я, мама?”
Дасьціпная і адукаваная жанчына 21 стагоддзя разгубілася:
- “...Не ведаю, сынок, цяпер усё так перагортваецца ў сьвеце, што калі ты будзеш дарослы, то магчыма сьмерць і хваробы зьнікнуць прэч зусім і людцы пачнуць жыць вечна”.
- “А ці памрэш ты, мама?” – спытаў ён ізноў.
- “Ня ведаю, сынок. ...Ізноў ня ведаю. Кожны дзень усё мяняецца ў нейкі адзін і той жа бок”.
- “У Лепшы?” - праясьнела дзіця цікаўна.
- “Адным бокам – так, сынок.,” - замялася і, быццам сама сабе, спадарыня дадала – “Іншым бокам – невядома...”
Як мы бачым, у выніку на сваё не-стандартнае, але і звычайнае дзіцячае пытаньне – гэты юны чалавек ужо атрымаў у адказ першы матэр’яльны досьвед (надзея) зусім не зразумелага многім пачуцьця, якое раней, для пакаленьня яго бацькоў было толькі лірычнай фантазыяй, (агульначалавечай) нематэр’яльнае мрояй – “жыць вечна”, “быць вечна маладым”...
Цяпер такое дзіця будзе падрастаць і гадаць пад Зоркай, якая не была бачная, “не сьвяціла” яго аднагодку ў зусім блізкім мінулым 20 стагоддзі. Чалавек будзе быццам “той самы”, але ягоны маральны сьвет будзе якасна іншы, не азмрочаны і не атручаны прывідам (сьмерці) і болей падобны да міфічнага, анёльскага, да сьвету “іншапланецян”. Такім чынам, чалавек становіцца (быць) больш гатовым да простага авалоданьня зусім няпростымі рэчамі (біятэхналёгія), якія аўтару гэтых радкоў могуць толькі мроіцца і сьніцца.
...Дык што за сьвет мы атрымаем заўтра, пры сталым грамадзтве гэткіх сёньняшніх дзетак. На колькі той сьвет будзе бясьпечным, калі ў ім застанецца злое? Якія арыентыры з Сёньня і Ўчора будуць вартымі, трывалымі, клясычнымі Заўтра?
(3)
Як у “жалезна-атамным” 20 стагоддзі ні намагаліся “прамываць мазгі” і тым зьмяняць прыроду чалавека,– атрымлівалі толькі трагедыі камунізму (інтэрнацыянал-сацыялізму) і фашызму (нацыянал-сацыялізму). Але якраз сёньня на Зямлі спакваля назіраецца менавіта тое Пераўтварэньне чалавека, якое марылі утапісты-летуценьнікі і што ніяк не магчыма з волі-жаданьня ніякага чалавека, дыктатуры. На прыведзеным прыкладзе з разьняволеным, цікаўным сучасным хлопчыкам, Пераўтварэньне прыроды чалавека становіцца магчымым толькі па (невыспавядальнай Божай) зьнешняй волі ўсеагульнага жыцьця. Яно, - каму як “глабалізацыя”, каму Армагедон, - адбываецца пры выяве і разгортваньні тэхнолёгій - як мэханічных, так гуманітарных і сацыяльных (дэмакратыя).
Нажаль тое, што супрацьстаіць Добраму ў гэтым сьвеце ў поўным сэньсе характарызуецца сталінска-гітлераўскім, сатанінскім характарам асобы КГБіста, эсэсаўца ды фанатыка-тэрарыста з Азыі. І на вачах, на зломе 20 – 21 стагоддзя на Зямлі адбыўся пераход цэнтру сьмяротнай пагрозы чалавецтву ад “масква-праваслаўнага” камунізму і нямецкага нацызму, цяпер да мусульманскага тэрарызму. Гэты факт адкрывае ды пацьверджвае скрайне драматычны і глыбокі закон, што на планэце існуе сапраўдная пагроза Самазабойства цывілізацыі; снуе дух (‘танатас’?) супрацьлеглы інстынкту Выжываньня чалавека. Дух зла характарызуецца штучна-набытым (ад прыгнёту, нянавісьці і жарсьцей) інстынктам. Ён настолькі глыбокі, што месцамі вымяшчае натуральны інстынкт самавыжываньня і таму глябальная небясьпека з часоў Халоднай вайны нісколькі не зьменшылася, а бачна, перацякла ў іншую форму. Сёньня цэлы сусьвет ужо змагаецца з прамым тэрорам энтузыястаў Сьмерці ў вобразе мусульманскіх самазабойцаў, якія мроюць падпарадкаваць таму чорнаму страху ўсё чалавецтва таксама, як ўчора камуністы марылі аб “бязбожным інтэрнацыянале” (Камінтэрн).
Гэта напружанасьць – ёсьць спрадвечная “экзыстанцыйная гуманітарная напружанасьць”., ад якой, падобна, чалавецтва можа пазбавіць толькі зьнешняя, Вонкавая сіла Дабра, напрыклад, як Другое Прышэсьце Ісуса Хрыста. Нажаль мы, чалавечы род, “знутры” можам ад таго толькі бараніцца болей-меней эфектыўна, як бараніліся разьвітыя дэмакратыі ад сусьветнай сеткі камунізму ў часы Халоднай вайны і, урэшце, з Божай дапамогай, выйгралі тэрыторыі, некалі акупаваныя чырвоным цемрашалам “савецкага лягеру”. Нажаль, рэсурс зла амаль такі ж бяздонны, як і рэсурс дабра. Спіхваньне зла ў бездань, за гарызонт і выйгрыш “тэрыторый”, - ёсьць невыспавядальнае, ірацыянальнае і, як бачна, - прыходзіць толькі ад Правільнай веры:
- “...яны - рускія, СССР - таксама любяць сваіх дзяцей” (учора); “яны, дзікія фундамэнталісты - таксама людзі” (сёньня);
- пры натуральнай любові, веры, спадзеве на тутэйшы і нетутэйшы (усябочны; трансцэндэнтны) дух Дабра.
Вядома, каб супрацьстаяць інстынкту (зла), - розуму ды лёгікі перакананьня мала і таму, у глабальнай дэмакратыі, сапраўдная, эфектыўная, пераможная барацьба за самавыжываньне чалавецтва пры бязьмерным разьвіцьці тэхналёгій, разам з законнасьцю, пачынае ўключаць і усю прастору пачуцьця (свабоды; (вымярэньне сумленьня). Гэта пачуцьцё свабоды, якое пры іншых (не-дэмакратычных) ладах было пабытовым сярод нягод шэрай штодзённай працы і штомомантных намаганьняў выжыць, - вядома, у сваю чаргу непасрэдна змыкаецца з рэлігійнымі пачуцьцямі грамадзяніна. Пачуцьцё Свабоды, на справе, вечная крынічка дасканаленьня дэмакратыі, дзе ёсьць і вядомы “Куток жаданьняў беларуса” (па Янку Купалу).
І тут, нашчасьце, “лазерная” дакладнасьць сумленьня, якое проста-даступнае кожнай чалавечай істоце з нараджэньнем, высьвечвае праўду нават сярод рэлігійных спакус: Сёньня мусульманства паступова адварочваецца ад фундамэнталізму (тэрарызму), як Учора хрысьціянства адвярнулася ад камуна-фашыскіх дыктатур (20 век), а пазаўчора – ад рабства (19 век). Цуд, але менавіта разьняволенае сумленьне прадказвае заўтрашні адварот ад Лібэралізму і ад яго непазьбежнай амаральнасьці (Зах.Эўропы); сумленьне меціць нам сьцежку да сапраўднай Дэмакратыі і яе абавязковай маральнасьці, цнатлівасьці, якія зьяўляюцца неабходнымі ўмовамі індывідуальнай СВАБОДЫ (ад рабства амаральнай залежнасьці).
- “Сумленьне ёсьць адзіным настаўнікам чалавека; адзіным шчытом яго памяці ёсць пачэснасьць і шчырасьць яго дзеяў. ... З гэтым шчытом, як бы лёс не гуляў намі, мы рушым заўсёды у страі гонару”. (Ўінстан Чэрчыль)
[“The only guide to man is his conscience; the only shield to his memory is the rectitudeand sincerity of his actions. ...With this shield, however the fates may play, we march always in the ranks of honor”. (Winston Сhurchill).]
- За кожнага чалавека, хто жыве без свабоды, усе астатнія з нас маюць (сустрэць) вінаватасьць. (Ліліан Хеллман)
[For every man who lives without freedom, the rest of us must face the guilt. (Lillian Hellman).]
...У гэтым рэчышчы сёньняшнюю анты-эвалюцыйную барацьбу “сэкс-меншасьцей” за роўныя правы з нармальнымі людцамі трэба разглядаць як зародак будучай карычневай чумы-ідэалёгіі, мутацыі цэлага віду, сэкс-фундамэнталізму чалавека-выраджэнца (гомо-сэксуаліст супраць Гомо-Разумны). Вытанчаны маральны тэрарызм “сямі багоў” (сямі грахоў) сёньня пакуль вядзецца падкопна, схавана, пасыўна, неяўна., але так, спакваля, і робіцца законны пляц амаралу ў жыцьці цэлых краін. Гэта злачынная тэхна-натуралізацыя, загон чалавека ў тэхналягічны сон і, па-сутнасьці, д’ябалізацыя цякучага моманту і усяго сьвету, аб’яднанага глабалізацыяй. Варта ўзгадаць, што цьмянае “сьвята духаў” Гэлоўйін (Halloween) за апошняе дзесяцігоддзе вярнулася з Амэрыкі ў Эўропу і тут яго сьвяткуюць не толькі як сьвята “народнай веды і мэдыцыны”. На справе ж кожнаму сталаму (сумленьню) дасканала вядома, як скажаюцца думкі, калі чалавек пачынае нават проста, усур’ёз успрымаць нейкае глупства, а тым болей – мутацыю (тыпу, сэксуаліста), мутанта уласнай чалавечай прыроды і як пачынае мяняцца цэлая грамада (маса, натоўп), калі напружвацца яе глыбокі родавы, “статкавы” інстынкт самазьберажэньня, калі мутацыя ўзаконіваецца афіцыйна правячымі вярхамі.
У выніку, мы прыходзім да высновы, што сапраўды, “на гэтым сьвеце працягваецца спрадвечная (халодная, эпічная...) вайна Дабра і зла, да якой адпаведна-глыбока у школе і дома ніхто грамадзтва не рыхтуе”, ...а магчымасьці ёсьць. Стыхійныя пробліскі энтузыястаў нараджаюць заклікі-падказкі тыпу: “Вайна адбываецца ў тваім розуме”.., але гэткае ачышчэньне і прасьвятленьне, адраджэньне Чалавека Разумнага, верачага ў цнатлівыя, звышнатуральныя (трансцэндэнтныя) адкрывеньні, як сыстэма на Зямлі толькі складаецца. Нажаль, пакуль яно часьцей, проста ўшчэнт, неўтралізуецца і знішчаецца лібэральным патокам інфармацыі, узбураючым толькі ненасытную прагу грошай і сэксу ў грамадзе. Што самае трагічнае, што нават “каталіцкія” выданьні, тыпу беларускай газэты “Разам” ( нумар 23 ад 2006), у “Сацыяльнай дактрыне Каталіцкай Царквы” пакуль сарамліва і аднаслоўна пішуць: “Трэба паважаць чалавека з гомасэксульнай арыентацыяй”, што па кантэксту мы разумеем – нібыта, “трэба паважаць грэх”. Гэткая шырока-ужывальная двумыснасьць, недаказ, безумоўна, зьнішчае “лыжкай дзёгцю” ўвесь мёд СВАБОДЫ Ісуса Хрыста. (Успомнім, што некалі адкрытая Хрысьціянства пастанова кажа гэты конт: грэшніка прымаю ў любові, як пацярпелага ад граху. Грэх жа ягоны – НЕНАВІДЖУ).
Сучасны працэс усеагульнай распусты, тыпу, - паводле некаторага “Радыё Не-Свабода”, - усё болей бачыцца не проста выпадковым, лібэральным разбэшчваньнем грамады маральнасна-неадукаванымі, паверхневымі навінаплётамі-журналістамі., а сьвядомай змовай, дэманічным разьвенчваньнем, абес-сумленьваньнем цэлага Віда ў прыродзе, Чалавека Разумнага. У выніку ён губляе крынічку цнатлівасьці, як матывацыю сваіх лепшых паводзінаў і на месца таго ўнутранага, чароўнага, запаветнага зьместу Радасьці жыцьця ў яго сумленьне засяляецца – арыентацыя на чужародны, вонкавы, матэр’яльны ідал плоцкай Насалоды. Згаданы літ. “гэрой” Джэймс Бонд, агэнт 007 – яркі прыклад моцнага пласту анты-культуры ўзаконенага сэкс-ідала, тэхно-сэксуаліста.
Сэкс, гвалт ды грошы - гэта вышэйшая насалода былога-грамадзяніна, а цяпер зачараванага біяробата, зомбі, маніякальнага выканаўцы загадаў амаральнай “мамы-сыстэмы”, каралевы-імпэрыі, масквы. Пакуль і наколькі ўся гэта аблуда захоплівае сутнасьць сучаснага грамадзтва на Зямлі – датуль і настолькі будзе беспасьпяховай вайна з любым тэрарызмам. Бо на справе, вайна з тэрарызмам адбываецца на маральнаснай глебе і цяпер, на справе, трэба толькі адзін высока-Маральнасны пасыл (мэсідж) Вольнага сьвету, каб зьнішчыць цэлы разгалінаваны куст тэрору. Нажаль гэты маральнасны пасыл – мы павінны яшчэ(?) толькі рыхтаваць унутры вольных народаў, нажаль яго пакуль проста НЕ ІСНУЕ як культуры, як маральнай дэмакратыі, як усьвядомленай сыстэмы ідэй для разьвітага капіталізму. Вольным грамадзтвам Зямлі пакуль гандлюе і жангліруе лібэралізм, або ўседазволенасьць, дэмакратыя-анархія.
Тут вялікай надзеяй ёсьць Новая Эўропа, будучая дэмакратычная Беларусь і нашы суседзі-народы: Польшча, Летува, Латвія, Эстонія, Украіна... Амэрыканскія навукоўцы маральных навук (паліталёгіі) па польскім Радыё Марыя кажуць (верасень 2006): “Тут, у Польшчы, грамадзтва захавалася і зьбераглося яшчэ некранутым мадэрнізмам зь ягоным амаральным лібэралізмам (“галандзкай” прымальнасьцю зла і граху –А.Ш.). Мы гэта раскажам нашым блізкім, мы прыедзем сюды пабыць сем’ямі... Трэба распаўсюдзіць гэты польскі сьветапогляд, досьвед на увесь астатні (чытай - зблудзіўшы) сьвет...”
(4)
Для не-дэмакратычнага (акукселага-сярэдняга, несьвядомага, не-мэтанакіраванага) сьвету усё выглядае проста, што “навокал ідзе нейкае бясконцае змаганьне”. Але ў шырокім грамадзтве мы адзначаем тры асноўныя меркаваньні аб тым змаганьні:
- сьвет становіцца хужэй;
- сьвет становіцца лепей;
- сьвет мяняецца па-сьпіралі, прымае выклік тэхнолёгій, мадэрнізму, убіраючы ўвесь тэхнічны ўплыў на маральныя пытаньні жыцьця і сьмерці людцаў.
Першае пытаньне, што “сьвет становіцца хужэй”, адпадае для сьвядомых грамадзян сьвету ўжо пасьля ўспаміну Карыбскага крызысу 1960-х гадоў, калі цывілізацыя здала экзамен (трансцэндэнтнаму) Дабру, самаму Богу на прысутнасьць Здаровага Сэнсу і калі не здарылася Атамная вайна.
Другое пытаньне – “сьвет становіцца лепей” - таксама адпадае для нас, калі пасьля сусьветнай Халоднай вайны, пачалася тая ж сусьветная вайна з Тэрорам; калі дух і літара глабальнага непаразуменьня, як “зьвер” нянавісьці застаўся той жа, але перамясьціўся з Масквы на арабскі поўдзень. Што далей, пасьля? Шаманская Афрыка..? Ясна адно, гэта будзе Слабейшым зьвяном ў глабальнай бясьпецы, куды той зьвер увап’ецца-уклешчыцца як:
- арганізаваная да ідэолёгіі – амаральнасьць;
- дэмакратычная анархія, Лібэралізм;
- нябачная вайна паліт-, бізнэз-карпарацый, або проста па-ханску, феадальна, алігархічна багатых сатаністаў-ілюмінаці супраць Маральнае Большасьці народа краіны, Зямлі.
На гэтым тле, сумленнае маральнае падарожжа праз аналіз усеабдымнай сусьветнай хваробы-непаразуменьня паказвае, што для таго, “...каб зямны міжлюдзкі сьвет стаў Лепей” – калектыву народаў не хапае абсалютна пэўнага Вонкавага містычнага імпульсу, як прышэсьце Ісуса Хрыста, каб пазбавіцца знутры палонячай аддзельнага чалавека крымінальнасьці, нясьпеласьці, залішней эротычнай самапрымеркі, непісьменнасьці, слабасьці мысьленьня. Практычна – сьвет яшчэ хварэе на аргэсыўны дарвінізм Фройда і садызм Чынгіс-хана, на нарцысычнае высакамер’е Поўначы і рабскі (расавы) мазахізм Поўдня. Толькі, нажаль, гэты выратавальны Зьнешні імпульс (Ісуса Хрыста) не ў руках чалавека.
...Калі “я ня ведаю, - ШТО я ня ведаю” – то што ўсё ж у нашых рукох і што ўратуе чалавека ад вырокаў? І амэрыканскі прэзыдэнт, і сучасны вольны беларус 21 стагоддзя (з плошчы Каліноўскага) вам дакладна адкажа: АД УСІХ ПАРОКАЎ ЧАЛАВЕКА РАТУЕ свабода. СВАБОДА – гэта асаблівы прасьветлены стан сьвядомасьці, які, - на тэхна-мове 20 стагоддзя, - “выклікаецца псыхофізыёлёгіяй Здаровага Сэнсу”; свабода нараджаецца ў выніку трансцэндэнтнага, касьмічнага, астральнага, духовага далучэньня ўсялякай асобы чалавека да Вышэйшага Маральнага Закону дзесяці Біблейскіх запаветаў; свабодны чалавек заўсёды ВЕДАЕ, што ён такі, бо кожны момант радуецца свабодзе і ўсімі 5 пачуцьцямі назірае настолькі не-свабодных вакол сябе, - што, з-за адукацыйнага бар’еру, нічым не можа дапамагчы ім, апроч своеасаблівага ментальнага акту, як малітва; якасьць свабоды вызначаецца мерай ужыцьця (інтэграванасьці; integrity) чалавека ў Праўду, Ісьціну: “...і спазнаеце Праўду, і Праўда (ісьціна) зробіць вас свабоднымі”.
Такім чынам, пытаньне далучэньня да Свабоды – гэта най-Першае пытаньне Бясьпекі Зямлі. Нажаль, вырашаецца ўсё тое з пазыцыі сілы, менавіта, паміж аддзельным свабодным і не-свабодным чалавекам ў грамадзтве, а не ў кабінетах нават самых разьвітых арганізацый, бо свабода – гэта спэцыфічная інтыматная інфармацыя “Сэрца-сэрцу”.
“Свабода – далікатная рэч, якая ніколі не далей, чым адно пакаленьне ад знікненьня. Яна нам не перадаецца ў спадчыну; яна патрабуе за сябе індывідуальнага змаганьня і абароны нанова, кожным новым пакаленьнем”. (Рональд Рэйган).
“Freedom is a fragile thing and is never more than one generation away from extinction. It is not ours by inheritance; it must be fought for and defended constantly by each generation...” (Ronald Reagan).
Альбо: “Царства Божае бярэцца сілай!” (Біблія).
Відочна, што са згаданых вышэй, застаецца праўдзівай толькі трэцяя тэза, згодна якой “сьвет сапраўды мяняецца, убіраючы тэхнічны ўплыў на гуманітарныя пытаньні жыцьця і сьмерці на Зямлі”.
Калі мы прынялі менавіта такі пагляд на рэчы, то можам тут жа заўважыць, што супраць “чалавечага вымярэньня жыцьця” і яго традыцыйнай Клясыкі інтэлігэнтнае этыкі, - сёньня паўстае тэхна-фантазыя і тэхна-рацыяналізм на Зямлі, якія імкнуцца ўсмактаць трапяткую этыку жыцьця – у сябе, у мэханічную, беспаваротна вечна-мёртвую тэхналёгію (тыпу “гэннага прадаўжэньня чалавечага роду”)., выпрацоўваюць “нетрадыцыйныя” сурагаты этыкі, як фундамэнталізм дарвінскі, сэксуальны і г.д.
Бессумнеўна сёньня гэта найбольшая НЕ-БЯСЬПЕКА Зямлі, зь чым мае змагацца цякучае пакаленьне.
(5)
Цяпер давайце, абачліва карыстаючыся менавіта “чалавечым вымярэньнем жыцьця”, проста, па-вясноваму сьвежа і шчыра паглядзім на наш навакольны сьвет, які “мяняецца творча ўбіраючы тэхнічны ўплыў на Жыцьцё (і сьмерць)” і дзе ўжо, пакуль у лябараторыях і кампутарах, прарастае чыстае зерне сапраўднай фізычнай вечнасьці.
...Уявім, што нарэшце сьмерць калісьці абавязкова пераможана тэхнікай медыцыны (тэнолёгіяй); людцы перасталі хварэць, паміраць і, наадварот, - сталі ЖЫЦЬ ВЕЧНА. Што тады адбудзецца з нараджэньнем дзяцей? Яно некалі “натуральна” запаволіцца і спыніцца? Але які ж сэнс тады мае жыцьцё без натуральнага нараджэньня дзяцей. Якое жыцьцё без праблем цела, без хвароб. Вядома – тады застаецца выключна маральны сэнс. Гэта ўжо сяньня можна ўявіць на прыкладзе бязьдзетных пар, індывідуалістаў, манахаў. Хоць, вядома, па вялікім рахунку, дзеці заўсёды будуць нараджацца натуральна, але непазьбежна, што жыцьцё на Зямлі ўсеабдымна зьменіцца ў пэўны бок. Ці не да гэтага памянёная вышэй, клапатлівая і дасьціпная спадарыня маці ўжо сёньня несьвядома і сьвядома маральна рыхтуе сваё дзіця, распавядаючы яму аб чароўных здабытках Тэхнолёгій.
Тут варта ўзгадаць адну страшную, а каму, наадварот, - абнадзейваючую праўду Дня. Калі вядома, што цела чалавека, пад апаратам, можа бясконца доўга заставацца ў клінічнай сьмерці “коме”, - то ШТО сёньня творыцца ў невядомых сакрэтных лябараторыях гэтага сьвету? Значыць, жывое, але “без душы” цела запускаюць у ход - “ажыўляюць” – праз ужыўленьне чыпаў кампутара і кіруюць ім звычайнымі праграмамі; значыць недзе пад жудасным сакрэтам, такія целы “жывуць” новым жыцьцём, як біяробаты ...і тэхніка дазваляе тое, каб яны маглі жыць вечна!?!
Такія вобразы адназначна страшныя, калі ўспомніць зьвера тэрарызму, які нядаўна перасяліўся з Масквы ў арабскія краіны, які ...спрабуе вярнуцца і па-ранейшаму проста пагражае Жыцьце-існаваньню Чалавека Разумнага.
...Дык вось страх блякне і зьнікае Пагроза сусьветнай бясьпецы там, дзе – нейкім чынам зьяўляецца і прарастае незьнішчальны імпульс Маральнасьці. Паглядзеўшы на прыроду сучасных дыктатарскіх рэжымаў ад фашызму, камунізму да цяперашняга тэрарызму – прыходзіць дзіўна просты адказ: СУПРАЦЬ ДЫКТАТУРЫ НАЙЭФЕКТЫЎНЕЙ МАРАЛЬНАСНЫ ПАСЫЛ, А НЕ ВАЙНА. Напрыклад, на пачатку 21 стагоддзя гэта чыста праўляецца ў самавызваленьні Беларусі ад пры-расейскай дыктатуры.
Пасыл, мэсідж культуры, сэрца – вось што зьнішчае корань дыктатуры і дае месца эвалюцыйнаму росту, і наперш усяго свабодзе замест рабства. Узорам тут можна прывесьці чалавека, які нейкім цудатворным чынам вызваляецца ад зваднай звычкі красьці, піць, гуляць. Гэта адбываецца толькі калі ён зьвяртаецца і безаглядна паварочваецца да матыву Высакамаральнасных паводзінаў. Гэта выздараўленьне падказвае нам Здаровы сэнс кожнага народа і яго рэлігіі на Зямлі. Гэта паказвае Ісус.
Зважаючы на тое, што сказана вышэй, прыходзіць яшчэ адзін адказ на пытыньне Бясьпекі Зямлі, калі мы павінны нарэшце прызнаць ў прысутнасьці сваіх дзяцей і продкаў: бясьпека зямлі – у маральнасьці яе жыхароў. Зь некаторага часу Маральнасьць – гэта не толькі “рэлігійная задача”, але і Найпершая задача кожнай дзяржавы ў сьвеце, задача ААН.
(6)
Што ж такое маральнасьць на фоне рэальнасьці сёньняшняга сьвету., у якім яно стане. Нажаль, маральнасьць сёньня – гэта практычна пакінутая на самацёк галоўная крынічка Глабальнай Бясьпекі, якую здаўна – намагаецца “зьесьці” балота сусьветна арганізаванай амаральнасьці. Калі напачатку 19 стагоддзя Напалеон яшчэ з поўным сэрцам паўтараў старыя словы мудрацоў, маўляў, “...ёсьць дзьве рэчы вартыя ўвагі кожнага чалавека - гэта неба зораў і маральны Закон, заключаны ў душы асобы кожнага чалавека”, то ўжо праз сто год, напачатку 20-га стагоддзя, дыктатура маніпулятыўнай псыхолёгіі (фашызм-камунізм) зьмяла сам мэтад такога разумовага падарожжа, калі праз радыё і мас-медыя укаранілася масавае прамываньне мазгоў. Сучасныя дэмакратыі з тае прычыны у сваім палёце губляюць галоўны мэнтальны гарызонт - Маральнасны Закон, чым унікаюць галоўнай “магнітнай” якасьці дэмакратыі, - культуры маральнага народаўладдзя, і так становяцца шэрасьцю, лібэралізмам. Сяньня можна сказаць, што у пэўных краінах Лібэралізму, сьродкамі рабства амаральнасьці (прастытыуцыі, гомасэксуалізму...) – грамадзкі лад, практычна, супрацьпастаўляецца Дэмакратыі. Так ужо становіцца недарэчнай маральнасьць зь яе высока гуманнай матывацыяй вярнуць чалавеку “страчаны рай...”, які, у сваю чаргу, проста не магчымы без маральнасьці.
Трэба падкрэсьліць, што Дэмакратыя, якую мы маем на ўвазе, стала магчымай толькі з прыходам на Зямлю ідэі “...І спазнаеце Ісьціну і Ісьціна зробіць вас свабоднымі” (Ісус). Гэты ўнутраны сэнс дэмакратыі, ўпершыню законна аформлены Першай Амэрыканскай Канстытуцыяй і быў немагчымы да-Ісуса., бо пытаньня Свабоды (ад зваднага інтыму) проста не паўставала, - чаму ўсе да-Ісусавы дэмакратыі заставаліся аднаднеўкамі, утопіямі. Можна з поўным сэрцам заявіць, што менавіта сёньня-знаёмы нам сусьветны лібэралізм быў вяршыняй да-хрысьціянскай ідэі дэмакратыі. І гэта глыбокі і драматычны, страшны парадокс прыроды чалавека, што з тэхналёгіямі мы “пацяжэлі і праваліліся” назад, у той самы псыхічны правал да-Ісусавай нестабільнасьці, каб цяпер пісаць такія працы ды шукаць другі бераг., шукаць сілу больш ніколі маральна не тапіцца , не плыць па бруднай плыні зямных непатрэб, чалавечых і дома-робных паталёгій, крымінальных парадкаў, амаральных стыхій - не-аб’ектыўных, не-касьмічных, не-унівэрсуўмных, не-божых...
Напрыклад, у Бібліі (Левіт 20 /13) сказана адназначна: “Калі хто ляжа з мужчынам як з жанчынай, то абодва яны ўтварылі мярзоту; няхай будуць яны забітыя і кроў іх на іх саміх” (самі вінаватыя)... Тут можна ўбачыць не проста нейкую суб’эктыўную эмацыйнасьць, “злоснасьць” натоўпу да “няшчаснага вар’ята”; не беспрычынны, “упаўшы зь неба” закон ці, наадварот, “несправядлівасьць”. Наадварот, гэтымі словамі нам адчыняецца сапраўднае псыхічнае шво самой сутнасьці прыроды Чалавека Разумнага, усяго гуманітарнага мысьленьня. Што па ўласнай натуры чалавек схільны зьнішчаць любыя хваравітыя адхіленьні ды мутацыі уласнае прыроды (як гомасэксуалізм, крымінал), - паказваюць і прыклады масавых, нават глобальных пратэстаў-псыхозаў супраць сучаснага лібэралізму, чым мы можам убачыць ўласна камунізм ды фашызм. Інакш, калі чалавек дапускае побач сябе існаваньне мутацыі - ён, згодна Закону мэнтальнай Цікавасьці (любові) - сам пачынае муціраваць. Па якасьці - спадцішка - гэты маральны працэс падобны захворваньню, звычайнай інфэкцыі.
...Але да чаго такім чынам ён, чалавек, цягнецца сьвядома ці дзіка-несьвядома? Да свабоды? Да якой такой “свабоды”? -
- ці свабоды па-Ісусу: “...спазнаеце Праўду і станеце”..,
- ці наадварот, - дзіка, па-камунафашыску “свабоднымі” ад той дзівоснай праўды нашага сумленьня, раскрытай прынцыпамі “не забі...” ?
...Што, якую частку сьветапогляду сучасныя дэмакратыі выпускаюць з-пад увагі, што зламысьнікі спадцішка навязваюць і прадаўжаюць прарошчваць мутацыі у нашых дзецях, трымаючы пад кантролем пэўны “лапік шэрага, неўтральнага(?) грунту” у чалавечай псыхіцы (grey zones)?
З надыходам часоў Асьветы ў жыцьцё Зямлі ды надыходам капіталізму, людцы (кіруючыя, улады, урады) паверылі ў прыватную ініцыятыву настолькі, што забыліся пра інцыятыву калектыўную. У выніку Народ стаў “натоўпам”; яго Чыстую Духоўнасьць сталі азначаць як “псыхіка натоўпу”, на месца Сьвятога Духу стала “грамадзкае меркаваньне”. Недатыкальная грамадзкая пэрсаналія (народ) стала “цестам” для радыё-медыя машыны і яе каляровых (збольшага - ШЭРЫХ) каардыналаў, на справе - простых дзялкоў, клікуш, папулістаў ці проста аднабока-адукаваных, цёмных людзей. Такім чынам, народам сталі тэхнічна маніпуляваць, даводзячы да істэрый (Сталін-Гітлер, “МК-ўльтра”), - бо цэлы народ да Прасьвятленьня прывесьці немагчыма сілай, без прызнаньня факту існаваньня па-над чалавечай, Унівэрсуўмнай маральнае Cвабоды народа, як і анёльскай свабоды аддзельнага ўдзельнага грамадзяніна. Паўторым, з уваходам у жыцьцё Зямлі эпохі Асьветы і зь ёй капіталізму, людцы – кіруючыя, урады – паверылі ў Прыватную ініцыятыву настолькі, што забыліся пра ініцыятыву Калектыўную, грамадзянскую, агульначалавечую.
Аднак прасьветленыя, хто ўжо адрозьніў і ўсьвядоміў адсутнасьць пачуцьця нораўнай свабоды – ідуць уперад і праз розныя адкрытыя і схаваныя, вобразныя пасланьні (месіджы) напамінаюць нам, што Бясьпеку Зямлі даюць нам Агульначалавечыя, унівэрсальныя, сусьветныя (гуманоідныя) каштоўнасьці; што яны недасяжныя ў (сучасным) “Грамадзтве Паслуг”, дзе сентымент агульна-чалавечай Духоўнасьці, клясыкі, - высока і натуральна яднаючай індывідуўмы, - вымешчаны прыватна-чалавечым Інтарэсам, непамерным Эго. Бо вядома, што з КРЫНІЦАЙ, з тым, ратуючым усё жывое і саму планету, пачуцьцём агульначалавечай салідарнасьці, бескарысьлівым сэнтыментам веры’надзеі’любові - нават найбольш дасьведчаныя, мудрыя палітсыстэмы (капіталізмы) на Зямлі пакуль трымаюць толькі высакамерныя і маніпулятыўныя фройдаўскія адлегласьці - на ўзор, як нейкі агент 007 Джэймс Бонд, трымае сябе пры псых-шве “сэксу/пацехі і сьмерці”. Па духу гэта да-хрысьціянскі “любэр-алізм”, замест будовы дысцыплінаванага, бясконца-высокадухоўнага гарамадзтва Дэмакратыі. І ў тым сьвятым месцы, якое “пустым не бывае”, тым часам вольна-радасна завіхаюцца толькі мазга-прамывальнікі, бізнэсоўцы, палітыкі, экстрэмісты – творцы маральнага палону. Яны замбіруююць народ пад свой грашовы даход або пад натоўп (не пад думаючага грамадзяніна), накшталт як і традыцыйны расейскі “хрысьціянска”-маніпулятыўны гэній ужо 200 год гэта робіць у Беларусі.
Зыходзячы са сказанага, можна сцьвердзіць, што грамадзянінам Зямлі, СВАБОДНЫМ, - чалавек можа стаць толькі тады, калі ён маральнасна кіруе сваімі жывёльнымі інстынктамі (грахом), пакладаючыся на веру “анёльскаму элемэнту” і хоць на некалькі сьвядомых момантаў на дзень, недзе ў медытатыўным куце, “пад абразамі”, - бывае незалежным ад жарсьцей, сэксуальнасьці, боязі за жыцьцё, за грошы... Тады чалавек у стане адрозьніваць, што ёсьць і як прыходзіць тая незамутнёная, нявінная, “дзіцячая” Сумленнасьць, якая з надыходзячай эпохай Вечнасьці існаваньня на Зямлі, цяпер так арганічна патрэбна чалавецтву каб проста - фізычна выжыць, утрымаць здаровай прыроду матэр’яльную і нематэр’яльную. Такім чынам, Спраўджваньне Маральнасьці - гэта, натуральна, найпершая місыя для аддзельнага чалавека. Таксама, мы мусім нарэшце навярнуцца калектыўна, бо Спраўджваньне Маральнасьці гэта зямная, палітычная ДАКТРЫНА і для грамадзкага калектыва, і для дзяржавы. Тэарэтычна тое ўжо ўскосна адлюстравана ў дэмакратычных канстытуцыях, як “права чалавека на свабоду..,” але нажаль, на практыцы гэта “свабода” агранічваецца толькі “свабодай быць амаральным”, свабодай ад Свабоды.
Тэрміны, вызначэньні, паняцьці сучаснай паліталёгіі - пакуль агранічваюцца толькі некалькімі пунктамі: свабода сумленьня, свабода слова і г.д., якія раскрытыя і зьвернутыя толькі да матэр’яльнага сэнсу асобы, а не да Поўнага з трох-вымярэньняў: цела, душы, духу. “Рэал Політік”, як паліталягічная сыстэма прынцыпаў, “навукова” завяршае дыктатуру сусьветнай двумыснасьці, гіпакратыі і па-старому, “па-жыдоўску” да сёньня расьпінае дух (Ісуса Хрыста) грамадзкага жыцьця. Калі ж мы на практыцы адчыняем што такое, напрыклад, “свабода сумленьня” - то атрымліваем цэлы ідэал, сыстэму, гожую лабараторыю для прасьвятленьня Чалавека Разумнага, а не простую матэр’яльную магчымасьць свабодна карыстацца блудлівым сьветапоглядам нароўні з не-блудлівым, ды дзейнічаць на зло як сабе так і астатнім... Таксама і зь іншымі паняткамі. Такім чынам, каб перайсьці ад ‘любэралізму’ (які любіць і амарала, грэшніка, і разам яго амаральнасьць, грэх) – да ідэалу дэмакратыі (што любіць чалавека-грэшніка, але ненавідзіць грэх,) - сучаснай дзяржаве трэба прыняць маральнасьць (нянавісьць да амаральнасьці) як аксыёму і адладзіць інстытуцыі, якія адкрыта, ад імя дзяржавы, канстытуцыйна пачнуць тварыць Маральнасную сытуацыю ў грамадзтве, на Зямлі, працаваць сваімі чалавечымі сіламі навукі псыхолёгіі (і касьмічнага Адкрывеньня), ды не абы як, а На Перамогу - над амаральным сэктарам.
Канешне, зыходзіць трэба з таго, што чалавека немагчыма “ зрабіць свабодным” і каб тое зразумець, адрозьніць ад таталітарызму, не ўпасьці ў таталітарызм, як колішні растрэл гомасэксуалістаў нацыстамі - трэба яснае разуменьне, што ад подыху дзяржаўна-збудаванай маральнай прыгажосьці “чалавеку самаму павінна за-хацецца быць свабодным” (ад амаральнасьці, ад зла, ад граху). Іншымі словамі, дзяржава павінна “вымаліць” усе свабоды кожнага грамадзяніна.
Так, у такім накірунку дэмакратыя павінна нарэшце ўзяцца за “шэрыя зоны” чалавечай псыхікі, - якія пакінутыя - на самацёк прынясуць шмат шкоды ў надыходзячай эпосе Лучнасьці (зь Вечнасьцю). Каб усьвядоміць сапраўдную грамадзкую амбіцыю сусьветнага гуманізму, успомнім ізноў словы неэўрапейскага паходжаньня: “Калі мы, індуісты, зыйдземся з хрысьціянамі на глебе Нагорнай прыповесьці Ісуса, то мы вырашым праблемы не толькі Індыі і Эўропы, але і ўсяго сьвету...” (Махатма Ганьдзі).
(7)
Абуджэньне, якое адбываецца з распадам дыктатур.
Дык чым жа будзе адрозьнівацца духовы сьвет згаданага хлопчыка, які ўжо прымярае паняцьце і мяркуе рэальнасьць вечнага існаваньня на Зямлі, - ад яго аднагодка, які яшчэ традыцыйна жыве пад рокам абвязковай будучай сьмерці?
...Комплекс “сьмерць” - уключае ў сябе ня толькі фізычныя, целавыя вобразы, але і маральныя, як “сэнс жыцьця”, а значыць і простую адказнасьць за ўласнае Будучае, не-адрыўнае ад абставінаў і ладу на Зямлі і космасу навокал. Такім чынам, пры факце магчымасьці існаваць бясконца, непазьбежна паўстане аб тых, хто “сее канчатковае”, хто сее сьмерць, хто і “як” (...і словам) забівае людцаў. Напрыклад, праўстаўнік псыхоаналізу Зыгмунд Фройд казаў, што чалавечая прырода мае “два асноўныя інстынкты: воля да сэксу і воля да сьмерці. “Слышу с пагубным восторгом: пропадаю, пропадаю..!” - спявае хворы на алкаголь мастак слова (Высоцкі). Тое ж, “прагу вызваліцца ад свайго цела”, - сведчыць і літаратар Сл. Адамовіч аб другім хворым на алкаголь мастаку слова (аб заўчасна памерлым паэце А. Сысу). ...Калі на момант паверыць З.Фройду і забыцца, што Трэці, Рэлігійны інстыкт чалавека - болей глыбокі за гэтыя два “жывёльныя” фройдаўскія, - то атрымліваецца, што з набыцьцём вечнага існаваньня “звычная” прырода (воля да сэксу і сьмерці) чалавека губляе сваю вялікую частку. Але - успомнім! - менавіта Рэлігійны інстынкт, на справе,тады ратуе чалавека ад разгубленасьці перад “бессэнсоўнасьцю” вечнага жыцьця.
Менавіта рэлігійны інстынкт Анёла (цнатлівасьці, нявіннасьці, бескарысьлівасьці..,) зь якога нарадзіліся, нараджаюцца і народзяцца і ўсемагчымыя мудрасьці дэмакратыі, накіроўвае і накіруе тады чарговую перамену, перараджэньне (мутацыю) Чалавека Разумнага (Рэлігійнага) ў прыгожае, жыватворчае рэчышча.
Але ў які бок тады адбудзецца перамена той часткі чалавецтва, якая сапраўды раней ішла за інстынктамі сьмерці і полу (эротыкі), забываючыся на “ўсё сьвятое”, як Сям’я, Доўг, вера-надзея-любоў, грамадзянін і г.д.? Так мы прыходзім да лёсу маральнага караня Сьмерці, да лёсу яго пекланосаў-людзей.
Як вядома, існуе грунтовае (экзыстанцыйнае) пытаньне: што зьяўляецца першапачатковым у крымінале - ‘зло ў імя нажывы’, ці ‘зло ў імя зла’. Побач з першым, са злом дзеля матэр’яльнага прадмета, грошай, - мы абавязкова знойдзем і факты “зла ў імя зла”, рытуальнага крыміналу і забойства ў імя маральнага “задавальненьня” (чорная магія і інш.), што на грані псых-хвароб. І гэта бессумнеўна, - САМАЯ ВЯЛІКАЯ НЕБЯСЬПЕКА Зямлі, якую зьнішчыць традыцыйнымі мэтадамі - праз тэхнолёгічнае, мэдыцынскае аздараўленьне - немагчыма. Гэта, маральная хвароба, застанецца, нават, і пры “вечным” фізычным здароўі чалавека-носьбіта.
І менавіта тут паўстае праблема “Душэўнага”: духовага, маральнага, палітычнага, ідэйнага самааздараўленьня планеты. І пытаньне самаздараўленьня абавязкова задае сабе хоць раз у жыцьці кожны чалавек, але яно проста як “гара” паўстане перад цэлым пакаленьнем таго дасьціпнага хлопчыка, які ўжо ўяўляе магчымасьць фізычнай вечнасьці; практычна, пытаньне тое ўжо - тут, дзе мы чытаем гэтыя радкі. Паўторым, чаму абавязкова паўстане і менавіта такім глабальным, вялікім як “гара”, праблема правільнага Маральнага, Душэўнага - гэта самая Першая ўмова бясьпекі планеты Зямля, дзе пануе
“Сэкс, наркотыкі і музыка” - ЭПОХА. “Sex&Drug&Rocke’n Roll” – (song).
Сусьветная Бясьпека
МАТЫВАЦЫЯ ДА РОЗДУМУ.
(1).
Калі б у 1970-я гады мы падумалі, што ў хаце можна мець цэлую сусьветную бібліятэку (Інтэрнэт) – то мы маглі б і не паверыць. Сёньня, праз 30 год гэта яшчэ цуд, але ўжо праўда нашага дня. Калі б нам сказалі, што ў бібліятэцы будзе нават робат-пашукавік ды з такімі дзівоснымі магчымасьцямі, што ў некалькі сэкунд можа знайсьці тысячы артыкулаў на любую сьвета-прысутную тэму – то і ў гэта было б вельмі цяжка паверыць, але сёньня гэта ПРАЎДА, - прыкладнАя і ўзорная, - якой мы натуральна карыстаемся для ўласнай па-жыцьцёвай сам-адукацыі. У выніку навязваецца пытаньне: дык што ж Лепшае яшчэ нам пакуль толькі мроіцца, што заўтра стане скарбам, даступным кожнаму на Зямлі.
Нажаль, ёсьць людцы так настроеныя, што не дазваляюць сабе нават марыць (Добрае). Болей таго, яны часам занятыя надзённымі праблемамі столькі, што іхнае “Добрае” для іншых нешта зусім і нядобрае, а то і проста - злое. Прыватныя інтымныя інтарэсы, пабытовыя капрызы, цікавасьці і запыты яны так, - да жарсьцей, - пашыраюць, што супрацьапастаўляюць суседзкім, грамадзкім і ў выніку не прыжываюцца, не інтэгруюцца ў жыцьцё, не спалучаюць свае інтарэсы з агульнымі, не давяраюцца міжчалавечай гармоніі, лагодзе, дабрадзею.
Вельмі і вельмі дзіўна, што разумеючы, што такое - блуд! - адбываецца з нашымі блізкімі, роднымі суседзямі, са значнай часткай цэлага сьвету, часта мы не адчуваем іх належна і, значыць, ніяк не можам дапамагчы, бо амаль ніколі не знаходзім адпаведных, правільных слоў, далікатных “ключоў” да іхных сэрцаў. (Інакш, з усеагульнай згодай, - на Зямлі быў бы лагодны Рай паразуменьня).
Тады, каб усё ж неяк кампэнсаваць гэты разрыў, Разумовае падарожжа вядзе нас у ціш бібліятэкі, на прыроду, у іншыя стыхіі Сьвятла. І ў выніку цікаўнаму адчыняецца простая “чорна-белая” карціна, якая некалі на першы, “вучнёўскі” погляд здавалася невымоўнай, неспасьцігальнай, складанай.
...Давайце і мы зірнем, - што адчыняе сталы чалавек, пачынаючы адрозьніваць у сьвеце супрацьстой Дабра і зла; крымінальны гвалт, накіраваны супраць слабоднай Радасьці; сьвядомы, прадуманы тэрор супраць грамадзянскай супольнасьці, - з прасталінейнасьцю “як у КГБ” (“мёртва-халоднай” галавой і “атамным” сэрцам Фэлікса Дзяржынскага). ШТО, - калі нехта бачыць садызм і іншыя вычварэнствы, вайну (-маму для некаторых “бізнэсаў”) супраць поўнага, усеабдымнага глабальнага міру, супраць здаровага сэнсу. Клясыкі сусьветнай літаратуры няхай дапамагаюць нам у гэтым прасьвятляючым разумовым падарожжы, што безумоўна патрэбна кожнаму. Векапомныя продкі, сучасьнікі і нашчадкі няхай будуць нам сумленнымі сябрамі-спадарожнікамі. Скарбы сучасных навук хай паслужаць толькі на наша агульнае Дабрапрасьвятленьне.
(2)
...Такім чынам, нейкі хлопчык 21 стагоддзя спытаў маці:
- “А ці памру я, мама?”
Дасьціпная і адукаваная жанчына 21 стагоддзя разгубілася:
- “...Не ведаю, сынок, цяпер усё так перагортваецца ў сьвеце, што калі ты будзеш дарослы, то магчыма сьмерць і хваробы зьнікнуць прэч зусім і людцы пачнуць жыць вечна”.
- “А ці памрэш ты, мама?” – спытаў ён ізноў.
- “Ня ведаю, сынок. ...Ізноў ня ведаю. Кожны дзень усё мяняецца ў нейкі адзін і той жа бок”.
- “У Лепшы?” - праясьнела дзіця цікаўна.
- “Адным бокам – так, сынок.,” - замялася і, быццам сама сабе, спадарыня дадала – “Іншым бокам – невядома...”
Як мы бачым, у выніку на сваё не-стандартнае, але і звычайнае дзіцячае пытаньне – гэты юны чалавек ужо атрымаў у адказ першы матэр’яльны досьвед (надзея) зусім не зразумелага многім пачуцьця, якое раней, для пакаленьня яго бацькоў было толькі лірычнай фантазыяй, (агульначалавечай) нематэр’яльнае мрояй – “жыць вечна”, “быць вечна маладым”...
Цяпер такое дзіця будзе падрастаць і гадаць пад Зоркай, якая не была бачная, “не сьвяціла” яго аднагодку ў зусім блізкім мінулым 20 стагоддзі. Чалавек будзе быццам “той самы”, але ягоны маральны сьвет будзе якасна іншы, не азмрочаны і не атручаны прывідам (сьмерці) і болей падобны да міфічнага, анёльскага, да сьвету “іншапланецян”. Такім чынам, чалавек становіцца (быць) больш гатовым да простага авалоданьня зусім няпростымі рэчамі (біятэхналёгія), якія аўтару гэтых радкоў могуць толькі мроіцца і сьніцца.
...Дык што за сьвет мы атрымаем заўтра, пры сталым грамадзтве гэткіх сёньняшніх дзетак. На колькі той сьвет будзе бясьпечным, калі ў ім застанецца злое? Якія арыентыры з Сёньня і Ўчора будуць вартымі, трывалымі, клясычнымі Заўтра?
(3)
Як у “жалезна-атамным” 20 стагоддзі ні намагаліся “прамываць мазгі” і тым зьмяняць прыроду чалавека,– атрымлівалі толькі трагедыі камунізму (інтэрнацыянал-сацыялізму) і фашызму (нацыянал-сацыялізму). Але якраз сёньня на Зямлі спакваля назіраецца менавіта тое Пераўтварэньне чалавека, якое марылі утапісты-летуценьнікі і што ніяк не магчыма з волі-жаданьня ніякага чалавека, дыктатуры. На прыведзеным прыкладзе з разьняволеным, цікаўным сучасным хлопчыкам, Пераўтварэньне прыроды чалавека становіцца магчымым толькі па (невыспавядальнай Божай) зьнешняй волі ўсеагульнага жыцьця. Яно, - каму як “глабалізацыя”, каму Армагедон, - адбываецца пры выяве і разгортваньні тэхнолёгій - як мэханічных, так гуманітарных і сацыяльных (дэмакратыя).
Нажаль тое, што супрацьстаіць Добраму ў гэтым сьвеце ў поўным сэньсе характарызуецца сталінска-гітлераўскім, сатанінскім характарам асобы КГБіста, эсэсаўца ды фанатыка-тэрарыста з Азыі. І на вачах, на зломе 20 – 21 стагоддзя на Зямлі адбыўся пераход цэнтру сьмяротнай пагрозы чалавецтву ад “масква-праваслаўнага” камунізму і нямецкага нацызму, цяпер да мусульманскага тэрарызму. Гэты факт адкрывае ды пацьверджвае скрайне драматычны і глыбокі закон, што на планэце існуе сапраўдная пагроза Самазабойства цывілізацыі; снуе дух (‘танатас’?) супрацьлеглы інстынкту Выжываньня чалавека. Дух зла характарызуецца штучна-набытым (ад прыгнёту, нянавісьці і жарсьцей) інстынктам. Ён настолькі глыбокі, што месцамі вымяшчае натуральны інстынкт самавыжываньня і таму глябальная небясьпека з часоў Халоднай вайны нісколькі не зьменшылася, а бачна, перацякла ў іншую форму. Сёньня цэлы сусьвет ужо змагаецца з прамым тэрорам энтузыястаў Сьмерці ў вобразе мусульманскіх самазабойцаў, якія мроюць падпарадкаваць таму чорнаму страху ўсё чалавецтва таксама, як ўчора камуністы марылі аб “бязбожным інтэрнацыянале” (Камінтэрн).
Гэта напружанасьць – ёсьць спрадвечная “экзыстанцыйная гуманітарная напружанасьць”., ад якой, падобна, чалавецтва можа пазбавіць толькі зьнешняя, Вонкавая сіла Дабра, напрыклад, як Другое Прышэсьце Ісуса Хрыста. Нажаль мы, чалавечы род, “знутры” можам ад таго толькі бараніцца болей-меней эфектыўна, як бараніліся разьвітыя дэмакратыі ад сусьветнай сеткі камунізму ў часы Халоднай вайны і, урэшце, з Божай дапамогай, выйгралі тэрыторыі, некалі акупаваныя чырвоным цемрашалам “савецкага лягеру”. Нажаль, рэсурс зла амаль такі ж бяздонны, як і рэсурс дабра. Спіхваньне зла ў бездань, за гарызонт і выйгрыш “тэрыторый”, - ёсьць невыспавядальнае, ірацыянальнае і, як бачна, - прыходзіць толькі ад Правільнай веры:
- “...яны - рускія, СССР - таксама любяць сваіх дзяцей” (учора); “яны, дзікія фундамэнталісты - таксама людзі” (сёньня);
- пры натуральнай любові, веры, спадзеве на тутэйшы і нетутэйшы (усябочны; трансцэндэнтны) дух Дабра.
Вядома, каб супрацьстаяць інстынкту (зла), - розуму ды лёгікі перакананьня мала і таму, у глабальнай дэмакратыі, сапраўдная, эфектыўная, пераможная барацьба за самавыжываньне чалавецтва пры бязьмерным разьвіцьці тэхналёгій, разам з законнасьцю, пачынае ўключаць і усю прастору пачуцьця (свабоды; (вымярэньне сумленьня). Гэта пачуцьцё свабоды, якое пры іншых (не-дэмакратычных) ладах было пабытовым сярод нягод шэрай штодзённай працы і штомомантных намаганьняў выжыць, - вядома, у сваю чаргу непасрэдна змыкаецца з рэлігійнымі пачуцьцямі грамадзяніна. Пачуцьцё Свабоды, на справе, вечная крынічка дасканаленьня дэмакратыі, дзе ёсьць і вядомы “Куток жаданьняў беларуса” (па Янку Купалу).
І тут, нашчасьце, “лазерная” дакладнасьць сумленьня, якое проста-даступнае кожнай чалавечай істоце з нараджэньнем, высьвечвае праўду нават сярод рэлігійных спакус: Сёньня мусульманства паступова адварочваецца ад фундамэнталізму (тэрарызму), як Учора хрысьціянства адвярнулася ад камуна-фашыскіх дыктатур (20 век), а пазаўчора – ад рабства (19 век). Цуд, але менавіта разьняволенае сумленьне прадказвае заўтрашні адварот ад Лібэралізму і ад яго непазьбежнай амаральнасьці (Зах.Эўропы); сумленьне меціць нам сьцежку да сапраўднай Дэмакратыі і яе абавязковай маральнасьці, цнатлівасьці, якія зьяўляюцца неабходнымі ўмовамі індывідуальнай СВАБОДЫ (ад рабства амаральнай залежнасьці).
- “Сумленьне ёсьць адзіным настаўнікам чалавека; адзіным шчытом яго памяці ёсць пачэснасьць і шчырасьць яго дзеяў. ... З гэтым шчытом, як бы лёс не гуляў намі, мы рушым заўсёды у страі гонару”. (Ўінстан Чэрчыль)
[“The only guide to man is his conscience; the only shield to his memory is the rectitudeand sincerity of his actions. ...With this shield, however the fates may play, we march always in the ranks of honor”. (Winston Сhurchill).]
- За кожнага чалавека, хто жыве без свабоды, усе астатнія з нас маюць (сустрэць) вінаватасьць. (Ліліан Хеллман)
[For every man who lives without freedom, the rest of us must face the guilt. (Lillian Hellman).]
...У гэтым рэчышчы сёньняшнюю анты-эвалюцыйную барацьбу “сэкс-меншасьцей” за роўныя правы з нармальнымі людцамі трэба разглядаць як зародак будучай карычневай чумы-ідэалёгіі, мутацыі цэлага віду, сэкс-фундамэнталізму чалавека-выраджэнца (гомо-сэксуаліст супраць Гомо-Разумны). Вытанчаны маральны тэрарызм “сямі багоў” (сямі грахоў) сёньня пакуль вядзецца падкопна, схавана, пасыўна, неяўна., але так, спакваля, і робіцца законны пляц амаралу ў жыцьці цэлых краін. Гэта злачынная тэхна-натуралізацыя, загон чалавека ў тэхналягічны сон і, па-сутнасьці, д’ябалізацыя цякучага моманту і усяго сьвету, аб’яднанага глабалізацыяй. Варта ўзгадаць, што цьмянае “сьвята духаў” Гэлоўйін (Halloween) за апошняе дзесяцігоддзе вярнулася з Амэрыкі ў Эўропу і тут яго сьвяткуюць не толькі як сьвята “народнай веды і мэдыцыны”. На справе ж кожнаму сталаму (сумленьню) дасканала вядома, як скажаюцца думкі, калі чалавек пачынае нават проста, усур’ёз успрымаць нейкае глупства, а тым болей – мутацыю (тыпу, сэксуаліста), мутанта уласнай чалавечай прыроды і як пачынае мяняцца цэлая грамада (маса, натоўп), калі напружвацца яе глыбокі родавы, “статкавы” інстынкт самазьберажэньня, калі мутацыя ўзаконіваецца афіцыйна правячымі вярхамі.
У выніку, мы прыходзім да высновы, што сапраўды, “на гэтым сьвеце працягваецца спрадвечная (халодная, эпічная...) вайна Дабра і зла, да якой адпаведна-глыбока у школе і дома ніхто грамадзтва не рыхтуе”, ...а магчымасьці ёсьць. Стыхійныя пробліскі энтузыястаў нараджаюць заклікі-падказкі тыпу: “Вайна адбываецца ў тваім розуме”.., але гэткае ачышчэньне і прасьвятленьне, адраджэньне Чалавека Разумнага, верачага ў цнатлівыя, звышнатуральныя (трансцэндэнтныя) адкрывеньні, як сыстэма на Зямлі толькі складаецца. Нажаль, пакуль яно часьцей, проста ўшчэнт, неўтралізуецца і знішчаецца лібэральным патокам інфармацыі, узбураючым толькі ненасытную прагу грошай і сэксу ў грамадзе. Што самае трагічнае, што нават “каталіцкія” выданьні, тыпу беларускай газэты “Разам” ( нумар 23 ад 2006), у “Сацыяльнай дактрыне Каталіцкай Царквы” пакуль сарамліва і аднаслоўна пішуць: “Трэба паважаць чалавека з гомасэксульнай арыентацыяй”, што па кантэксту мы разумеем – нібыта, “трэба паважаць грэх”. Гэткая шырока-ужывальная двумыснасьць, недаказ, безумоўна, зьнішчае “лыжкай дзёгцю” ўвесь мёд СВАБОДЫ Ісуса Хрыста. (Успомнім, што некалі адкрытая Хрысьціянства пастанова кажа гэты конт: грэшніка прымаю ў любові, як пацярпелага ад граху. Грэх жа ягоны – НЕНАВІДЖУ).
Сучасны працэс усеагульнай распусты, тыпу, - паводле некаторага “Радыё Не-Свабода”, - усё болей бачыцца не проста выпадковым, лібэральным разбэшчваньнем грамады маральнасна-неадукаванымі, паверхневымі навінаплётамі-журналістамі., а сьвядомай змовай, дэманічным разьвенчваньнем, абес-сумленьваньнем цэлага Віда ў прыродзе, Чалавека Разумнага. У выніку ён губляе крынічку цнатлівасьці, як матывацыю сваіх лепшых паводзінаў і на месца таго ўнутранага, чароўнага, запаветнага зьместу Радасьці жыцьця ў яго сумленьне засяляецца – арыентацыя на чужародны, вонкавы, матэр’яльны ідал плоцкай Насалоды. Згаданы літ. “гэрой” Джэймс Бонд, агэнт 007 – яркі прыклад моцнага пласту анты-культуры ўзаконенага сэкс-ідала, тэхно-сэксуаліста.
Сэкс, гвалт ды грошы - гэта вышэйшая насалода былога-грамадзяніна, а цяпер зачараванага біяробата, зомбі, маніякальнага выканаўцы загадаў амаральнай “мамы-сыстэмы”, каралевы-імпэрыі, масквы. Пакуль і наколькі ўся гэта аблуда захоплівае сутнасьць сучаснага грамадзтва на Зямлі – датуль і настолькі будзе беспасьпяховай вайна з любым тэрарызмам. Бо на справе, вайна з тэрарызмам адбываецца на маральнаснай глебе і цяпер, на справе, трэба толькі адзін высока-Маральнасны пасыл (мэсідж) Вольнага сьвету, каб зьнішчыць цэлы разгалінаваны куст тэрору. Нажаль гэты маральнасны пасыл – мы павінны яшчэ(?) толькі рыхтаваць унутры вольных народаў, нажаль яго пакуль проста НЕ ІСНУЕ як культуры, як маральнай дэмакратыі, як усьвядомленай сыстэмы ідэй для разьвітага капіталізму. Вольным грамадзтвам Зямлі пакуль гандлюе і жангліруе лібэралізм, або ўседазволенасьць, дэмакратыя-анархія.
Тут вялікай надзеяй ёсьць Новая Эўропа, будучая дэмакратычная Беларусь і нашы суседзі-народы: Польшча, Летува, Латвія, Эстонія, Украіна... Амэрыканскія навукоўцы маральных навук (паліталёгіі) па польскім Радыё Марыя кажуць (верасень 2006): “Тут, у Польшчы, грамадзтва захавалася і зьбераглося яшчэ некранутым мадэрнізмам зь ягоным амаральным лібэралізмам (“галандзкай” прымальнасьцю зла і граху –А.Ш.). Мы гэта раскажам нашым блізкім, мы прыедзем сюды пабыць сем’ямі... Трэба распаўсюдзіць гэты польскі сьветапогляд, досьвед на увесь астатні (чытай - зблудзіўшы) сьвет...”
(4)
Для не-дэмакратычнага (акукселага-сярэдняга, несьвядомага, не-мэтанакіраванага) сьвету усё выглядае проста, што “навокал ідзе нейкае бясконцае змаганьне”. Але ў шырокім грамадзтве мы адзначаем тры асноўныя меркаваньні аб тым змаганьні:
- сьвет становіцца хужэй;
- сьвет становіцца лепей;
- сьвет мяняецца па-сьпіралі, прымае выклік тэхнолёгій, мадэрнізму, убіраючы ўвесь тэхнічны ўплыў на маральныя пытаньні жыцьця і сьмерці людцаў.
Першае пытаньне, што “сьвет становіцца хужэй”, адпадае для сьвядомых грамадзян сьвету ўжо пасьля ўспаміну Карыбскага крызысу 1960-х гадоў, калі цывілізацыя здала экзамен (трансцэндэнтнаму) Дабру, самаму Богу на прысутнасьць Здаровага Сэнсу і калі не здарылася Атамная вайна.
Другое пытаньне – “сьвет становіцца лепей” - таксама адпадае для нас, калі пасьля сусьветнай Халоднай вайны, пачалася тая ж сусьветная вайна з Тэрорам; калі дух і літара глабальнага непаразуменьня, як “зьвер” нянавісьці застаўся той жа, але перамясьціўся з Масквы на арабскі поўдзень. Што далей, пасьля? Шаманская Афрыка..? Ясна адно, гэта будзе Слабейшым зьвяном ў глабальнай бясьпецы, куды той зьвер увап’ецца-уклешчыцца як:
- арганізаваная да ідэолёгіі – амаральнасьць;
- дэмакратычная анархія, Лібэралізм;
- нябачная вайна паліт-, бізнэз-карпарацый, або проста па-ханску, феадальна, алігархічна багатых сатаністаў-ілюмінаці супраць Маральнае Большасьці народа краіны, Зямлі.
На гэтым тле, сумленнае маральнае падарожжа праз аналіз усеабдымнай сусьветнай хваробы-непаразуменьня паказвае, што для таго, “...каб зямны міжлюдзкі сьвет стаў Лепей” – калектыву народаў не хапае абсалютна пэўнага Вонкавага містычнага імпульсу, як прышэсьце Ісуса Хрыста, каб пазбавіцца знутры палонячай аддзельнага чалавека крымінальнасьці, нясьпеласьці, залішней эротычнай самапрымеркі, непісьменнасьці, слабасьці мысьленьня. Практычна – сьвет яшчэ хварэе на аргэсыўны дарвінізм Фройда і садызм Чынгіс-хана, на нарцысычнае высакамер’е Поўначы і рабскі (расавы) мазахізм Поўдня. Толькі, нажаль, гэты выратавальны Зьнешні імпульс (Ісуса Хрыста) не ў руках чалавека.
...Калі “я ня ведаю, - ШТО я ня ведаю” – то што ўсё ж у нашых рукох і што ўратуе чалавека ад вырокаў? І амэрыканскі прэзыдэнт, і сучасны вольны беларус 21 стагоддзя (з плошчы Каліноўскага) вам дакладна адкажа: АД УСІХ ПАРОКАЎ ЧАЛАВЕКА РАТУЕ свабода. СВАБОДА – гэта асаблівы прасьветлены стан сьвядомасьці, які, - на тэхна-мове 20 стагоддзя, - “выклікаецца псыхофізыёлёгіяй Здаровага Сэнсу”; свабода нараджаецца ў выніку трансцэндэнтнага, касьмічнага, астральнага, духовага далучэньня ўсялякай асобы чалавека да Вышэйшага Маральнага Закону дзесяці Біблейскіх запаветаў; свабодны чалавек заўсёды ВЕДАЕ, што ён такі, бо кожны момант радуецца свабодзе і ўсімі 5 пачуцьцямі назірае настолькі не-свабодных вакол сябе, - што, з-за адукацыйнага бар’еру, нічым не можа дапамагчы ім, апроч своеасаблівага ментальнага акту, як малітва; якасьць свабоды вызначаецца мерай ужыцьця (інтэграванасьці; integrity) чалавека ў Праўду, Ісьціну: “...і спазнаеце Праўду, і Праўда (ісьціна) зробіць вас свабоднымі”.
Такім чынам, пытаньне далучэньня да Свабоды – гэта най-Першае пытаньне Бясьпекі Зямлі. Нажаль, вырашаецца ўсё тое з пазыцыі сілы, менавіта, паміж аддзельным свабодным і не-свабодным чалавекам ў грамадзтве, а не ў кабінетах нават самых разьвітых арганізацый, бо свабода – гэта спэцыфічная інтыматная інфармацыя “Сэрца-сэрцу”.
“Свабода – далікатная рэч, якая ніколі не далей, чым адно пакаленьне ад знікненьня. Яна нам не перадаецца ў спадчыну; яна патрабуе за сябе індывідуальнага змаганьня і абароны нанова, кожным новым пакаленьнем”. (Рональд Рэйган).
“Freedom is a fragile thing and is never more than one generation away from extinction. It is not ours by inheritance; it must be fought for and defended constantly by each generation...” (Ronald Reagan).
Альбо: “Царства Божае бярэцца сілай!” (Біблія).
Відочна, што са згаданых вышэй, застаецца праўдзівай толькі трэцяя тэза, згодна якой “сьвет сапраўды мяняецца, убіраючы тэхнічны ўплыў на гуманітарныя пытаньні жыцьця і сьмерці на Зямлі”.
Калі мы прынялі менавіта такі пагляд на рэчы, то можам тут жа заўважыць, што супраць “чалавечага вымярэньня жыцьця” і яго традыцыйнай Клясыкі інтэлігэнтнае этыкі, - сёньня паўстае тэхна-фантазыя і тэхна-рацыяналізм на Зямлі, якія імкнуцца ўсмактаць трапяткую этыку жыцьця – у сябе, у мэханічную, беспаваротна вечна-мёртвую тэхналёгію (тыпу “гэннага прадаўжэньня чалавечага роду”)., выпрацоўваюць “нетрадыцыйныя” сурагаты этыкі, як фундамэнталізм дарвінскі, сэксуальны і г.д.
Бессумнеўна сёньня гэта найбольшая НЕ-БЯСЬПЕКА Зямлі, зь чым мае змагацца цякучае пакаленьне.
(5)
Цяпер давайце, абачліва карыстаючыся менавіта “чалавечым вымярэньнем жыцьця”, проста, па-вясноваму сьвежа і шчыра паглядзім на наш навакольны сьвет, які “мяняецца творча ўбіраючы тэхнічны ўплыў на Жыцьцё (і сьмерць)” і дзе ўжо, пакуль у лябараторыях і кампутарах, прарастае чыстае зерне сапраўднай фізычнай вечнасьці.
...Уявім, што нарэшце сьмерць калісьці абавязкова пераможана тэхнікай медыцыны (тэнолёгіяй); людцы перасталі хварэць, паміраць і, наадварот, - сталі ЖЫЦЬ ВЕЧНА. Што тады адбудзецца з нараджэньнем дзяцей? Яно некалі “натуральна” запаволіцца і спыніцца? Але які ж сэнс тады мае жыцьцё без натуральнага нараджэньня дзяцей. Якое жыцьцё без праблем цела, без хвароб. Вядома – тады застаецца выключна маральны сэнс. Гэта ўжо сяньня можна ўявіць на прыкладзе бязьдзетных пар, індывідуалістаў, манахаў. Хоць, вядома, па вялікім рахунку, дзеці заўсёды будуць нараджацца натуральна, але непазьбежна, што жыцьцё на Зямлі ўсеабдымна зьменіцца ў пэўны бок. Ці не да гэтага памянёная вышэй, клапатлівая і дасьціпная спадарыня маці ўжо сёньня несьвядома і сьвядома маральна рыхтуе сваё дзіця, распавядаючы яму аб чароўных здабытках Тэхнолёгій.
Тут варта ўзгадаць адну страшную, а каму, наадварот, - абнадзейваючую праўду Дня. Калі вядома, што цела чалавека, пад апаратам, можа бясконца доўга заставацца ў клінічнай сьмерці “коме”, - то ШТО сёньня творыцца ў невядомых сакрэтных лябараторыях гэтага сьвету? Значыць, жывое, але “без душы” цела запускаюць у ход - “ажыўляюць” – праз ужыўленьне чыпаў кампутара і кіруюць ім звычайнымі праграмамі; значыць недзе пад жудасным сакрэтам, такія целы “жывуць” новым жыцьцём, як біяробаты ...і тэхніка дазваляе тое, каб яны маглі жыць вечна!?!
Такія вобразы адназначна страшныя, калі ўспомніць зьвера тэрарызму, які нядаўна перасяліўся з Масквы ў арабскія краіны, які ...спрабуе вярнуцца і па-ранейшаму проста пагражае Жыцьце-існаваньню Чалавека Разумнага.
...Дык вось страх блякне і зьнікае Пагроза сусьветнай бясьпецы там, дзе – нейкім чынам зьяўляецца і прарастае незьнішчальны імпульс Маральнасьці. Паглядзеўшы на прыроду сучасных дыктатарскіх рэжымаў ад фашызму, камунізму да цяперашняга тэрарызму – прыходзіць дзіўна просты адказ: СУПРАЦЬ ДЫКТАТУРЫ НАЙЭФЕКТЫЎНЕЙ МАРАЛЬНАСНЫ ПАСЫЛ, А НЕ ВАЙНА. Напрыклад, на пачатку 21 стагоддзя гэта чыста праўляецца ў самавызваленьні Беларусі ад пры-расейскай дыктатуры.
Пасыл, мэсідж культуры, сэрца – вось што зьнішчае корань дыктатуры і дае месца эвалюцыйнаму росту, і наперш усяго свабодзе замест рабства. Узорам тут можна прывесьці чалавека, які нейкім цудатворным чынам вызваляецца ад зваднай звычкі красьці, піць, гуляць. Гэта адбываецца толькі калі ён зьвяртаецца і безаглядна паварочваецца да матыву Высакамаральнасных паводзінаў. Гэта выздараўленьне падказвае нам Здаровы сэнс кожнага народа і яго рэлігіі на Зямлі. Гэта паказвае Ісус.
Зважаючы на тое, што сказана вышэй, прыходзіць яшчэ адзін адказ на пытыньне Бясьпекі Зямлі, калі мы павінны нарэшце прызнаць ў прысутнасьці сваіх дзяцей і продкаў: бясьпека зямлі – у маральнасьці яе жыхароў. Зь некаторага часу Маральнасьць – гэта не толькі “рэлігійная задача”, але і Найпершая задача кожнай дзяржавы ў сьвеце, задача ААН.
(6)
Што ж такое маральнасьць на фоне рэальнасьці сёньняшняга сьвету., у якім яно стане. Нажаль, маральнасьць сёньня – гэта практычна пакінутая на самацёк галоўная крынічка Глабальнай Бясьпекі, якую здаўна – намагаецца “зьесьці” балота сусьветна арганізаванай амаральнасьці. Калі напачатку 19 стагоддзя Напалеон яшчэ з поўным сэрцам паўтараў старыя словы мудрацоў, маўляў, “...ёсьць дзьве рэчы вартыя ўвагі кожнага чалавека - гэта неба зораў і маральны Закон, заключаны ў душы асобы кожнага чалавека”, то ўжо праз сто год, напачатку 20-га стагоддзя, дыктатура маніпулятыўнай псыхолёгіі (фашызм-камунізм) зьмяла сам мэтад такога разумовага падарожжа, калі праз радыё і мас-медыя укаранілася масавае прамываньне мазгоў. Сучасныя дэмакратыі з тае прычыны у сваім палёце губляюць галоўны мэнтальны гарызонт - Маральнасны Закон, чым унікаюць галоўнай “магнітнай” якасьці дэмакратыі, - культуры маральнага народаўладдзя, і так становяцца шэрасьцю, лібэралізмам. Сяньня можна сказаць, што у пэўных краінах Лібэралізму, сьродкамі рабства амаральнасьці (прастытыуцыі, гомасэксуалізму...) – грамадзкі лад, практычна, супрацьпастаўляецца Дэмакратыі. Так ужо становіцца недарэчнай маральнасьць зь яе высока гуманнай матывацыяй вярнуць чалавеку “страчаны рай...”, які, у сваю чаргу, проста не магчымы без маральнасьці.
Трэба падкрэсьліць, што Дэмакратыя, якую мы маем на ўвазе, стала магчымай толькі з прыходам на Зямлю ідэі “...І спазнаеце Ісьціну і Ісьціна зробіць вас свабоднымі” (Ісус). Гэты ўнутраны сэнс дэмакратыі, ўпершыню законна аформлены Першай Амэрыканскай Канстытуцыяй і быў немагчымы да-Ісуса., бо пытаньня Свабоды (ад зваднага інтыму) проста не паўставала, - чаму ўсе да-Ісусавы дэмакратыі заставаліся аднаднеўкамі, утопіямі. Можна з поўным сэрцам заявіць, што менавіта сёньня-знаёмы нам сусьветны лібэралізм быў вяршыняй да-хрысьціянскай ідэі дэмакратыі. І гэта глыбокі і драматычны, страшны парадокс прыроды чалавека, што з тэхналёгіямі мы “пацяжэлі і праваліліся” назад, у той самы псыхічны правал да-Ісусавай нестабільнасьці, каб цяпер пісаць такія працы ды шукаць другі бераг., шукаць сілу больш ніколі маральна не тапіцца , не плыць па бруднай плыні зямных непатрэб, чалавечых і дома-робных паталёгій, крымінальных парадкаў, амаральных стыхій - не-аб’ектыўных, не-касьмічных, не-унівэрсуўмных, не-божых...
Напрыклад, у Бібліі (Левіт 20 /13) сказана адназначна: “Калі хто ляжа з мужчынам як з жанчынай, то абодва яны ўтварылі мярзоту; няхай будуць яны забітыя і кроў іх на іх саміх” (самі вінаватыя)... Тут можна ўбачыць не проста нейкую суб’эктыўную эмацыйнасьць, “злоснасьць” натоўпу да “няшчаснага вар’ята”; не беспрычынны, “упаўшы зь неба” закон ці, наадварот, “несправядлівасьць”. Наадварот, гэтымі словамі нам адчыняецца сапраўднае псыхічнае шво самой сутнасьці прыроды Чалавека Разумнага, усяго гуманітарнага мысьленьня. Што па ўласнай натуры чалавек схільны зьнішчаць любыя хваравітыя адхіленьні ды мутацыі уласнае прыроды (як гомасэксуалізм, крымінал), - паказваюць і прыклады масавых, нават глобальных пратэстаў-псыхозаў супраць сучаснага лібэралізму, чым мы можам убачыць ўласна камунізм ды фашызм. Інакш, калі чалавек дапускае побач сябе існаваньне мутацыі - ён, згодна Закону мэнтальнай Цікавасьці (любові) - сам пачынае муціраваць. Па якасьці - спадцішка - гэты маральны працэс падобны захворваньню, звычайнай інфэкцыі.
...Але да чаго такім чынам ён, чалавек, цягнецца сьвядома ці дзіка-несьвядома? Да свабоды? Да якой такой “свабоды”? -
- ці свабоды па-Ісусу: “...спазнаеце Праўду і станеце”..,
- ці наадварот, - дзіка, па-камунафашыску “свабоднымі” ад той дзівоснай праўды нашага сумленьня, раскрытай прынцыпамі “не забі...” ?
...Што, якую частку сьветапогляду сучасныя дэмакратыі выпускаюць з-пад увагі, што зламысьнікі спадцішка навязваюць і прадаўжаюць прарошчваць мутацыі у нашых дзецях, трымаючы пад кантролем пэўны “лапік шэрага, неўтральнага(?) грунту” у чалавечай псыхіцы (grey zones)?
З надыходам часоў Асьветы ў жыцьцё Зямлі ды надыходам капіталізму, людцы (кіруючыя, улады, урады) паверылі ў прыватную ініцыятыву настолькі, што забыліся пра інцыятыву калектыўную. У выніку Народ стаў “натоўпам”; яго Чыстую Духоўнасьць сталі азначаць як “псыхіка натоўпу”, на месца Сьвятога Духу стала “грамадзкае меркаваньне”. Недатыкальная грамадзкая пэрсаналія (народ) стала “цестам” для радыё-медыя машыны і яе каляровых (збольшага - ШЭРЫХ) каардыналаў, на справе - простых дзялкоў, клікуш, папулістаў ці проста аднабока-адукаваных, цёмных людзей. Такім чынам, народам сталі тэхнічна маніпуляваць, даводзячы да істэрый (Сталін-Гітлер, “МК-ўльтра”), - бо цэлы народ да Прасьвятленьня прывесьці немагчыма сілай, без прызнаньня факту існаваньня па-над чалавечай, Унівэрсуўмнай маральнае Cвабоды народа, як і анёльскай свабоды аддзельнага ўдзельнага грамадзяніна. Паўторым, з уваходам у жыцьцё Зямлі эпохі Асьветы і зь ёй капіталізму, людцы – кіруючыя, урады – паверылі ў Прыватную ініцыятыву настолькі, што забыліся пра ініцыятыву Калектыўную, грамадзянскую, агульначалавечую.
Аднак прасьветленыя, хто ўжо адрозьніў і ўсьвядоміў адсутнасьць пачуцьця нораўнай свабоды – ідуць уперад і праз розныя адкрытыя і схаваныя, вобразныя пасланьні (месіджы) напамінаюць нам, што Бясьпеку Зямлі даюць нам Агульначалавечыя, унівэрсальныя, сусьветныя (гуманоідныя) каштоўнасьці; што яны недасяжныя ў (сучасным) “Грамадзтве Паслуг”, дзе сентымент агульна-чалавечай Духоўнасьці, клясыкі, - высока і натуральна яднаючай індывідуўмы, - вымешчаны прыватна-чалавечым Інтарэсам, непамерным Эго. Бо вядома, што з КРЫНІЦАЙ, з тым, ратуючым усё жывое і саму планету, пачуцьцём агульначалавечай салідарнасьці, бескарысьлівым сэнтыментам веры’надзеі’любові - нават найбольш дасьведчаныя, мудрыя палітсыстэмы (капіталізмы) на Зямлі пакуль трымаюць толькі высакамерныя і маніпулятыўныя фройдаўскія адлегласьці - на ўзор, як нейкі агент 007 Джэймс Бонд, трымае сябе пры псых-шве “сэксу/пацехі і сьмерці”. Па духу гэта да-хрысьціянскі “любэр-алізм”, замест будовы дысцыплінаванага, бясконца-высокадухоўнага гарамадзтва Дэмакратыі. І ў тым сьвятым месцы, якое “пустым не бывае”, тым часам вольна-радасна завіхаюцца толькі мазга-прамывальнікі, бізнэсоўцы, палітыкі, экстрэмісты – творцы маральнага палону. Яны замбіруююць народ пад свой грашовы даход або пад натоўп (не пад думаючага грамадзяніна), накшталт як і традыцыйны расейскі “хрысьціянска”-маніпулятыўны гэній ужо 200 год гэта робіць у Беларусі.
Зыходзячы са сказанага, можна сцьвердзіць, што грамадзянінам Зямлі, СВАБОДНЫМ, - чалавек можа стаць толькі тады, калі ён маральнасна кіруе сваімі жывёльнымі інстынктамі (грахом), пакладаючыся на веру “анёльскаму элемэнту” і хоць на некалькі сьвядомых момантаў на дзень, недзе ў медытатыўным куце, “пад абразамі”, - бывае незалежным ад жарсьцей, сэксуальнасьці, боязі за жыцьцё, за грошы... Тады чалавек у стане адрозьніваць, што ёсьць і як прыходзіць тая незамутнёная, нявінная, “дзіцячая” Сумленнасьць, якая з надыходзячай эпохай Вечнасьці існаваньня на Зямлі, цяпер так арганічна патрэбна чалавецтву каб проста - фізычна выжыць, утрымаць здаровай прыроду матэр’яльную і нематэр’яльную. Такім чынам, Спраўджваньне Маральнасьці - гэта, натуральна, найпершая місыя для аддзельнага чалавека. Таксама, мы мусім нарэшце навярнуцца калектыўна, бо Спраўджваньне Маральнасьці гэта зямная, палітычная ДАКТРЫНА і для грамадзкага калектыва, і для дзяржавы. Тэарэтычна тое ўжо ўскосна адлюстравана ў дэмакратычных канстытуцыях, як “права чалавека на свабоду..,” але нажаль, на практыцы гэта “свабода” агранічваецца толькі “свабодай быць амаральным”, свабодай ад Свабоды.
Тэрміны, вызначэньні, паняцьці сучаснай паліталёгіі - пакуль агранічваюцца толькі некалькімі пунктамі: свабода сумленьня, свабода слова і г.д., якія раскрытыя і зьвернутыя толькі да матэр’яльнага сэнсу асобы, а не да Поўнага з трох-вымярэньняў: цела, душы, духу. “Рэал Політік”, як паліталягічная сыстэма прынцыпаў, “навукова” завяршае дыктатуру сусьветнай двумыснасьці, гіпакратыі і па-старому, “па-жыдоўску” да сёньня расьпінае дух (Ісуса Хрыста) грамадзкага жыцьця. Калі ж мы на практыцы адчыняем што такое, напрыклад, “свабода сумленьня” - то атрымліваем цэлы ідэал, сыстэму, гожую лабараторыю для прасьвятленьня Чалавека Разумнага, а не простую матэр’яльную магчымасьць свабодна карыстацца блудлівым сьветапоглядам нароўні з не-блудлівым, ды дзейнічаць на зло як сабе так і астатнім... Таксама і зь іншымі паняткамі. Такім чынам, каб перайсьці ад ‘любэралізму’ (які любіць і амарала, грэшніка, і разам яго амаральнасьць, грэх) – да ідэалу дэмакратыі (што любіць чалавека-грэшніка, але ненавідзіць грэх,) - сучаснай дзяржаве трэба прыняць маральнасьць (нянавісьць да амаральнасьці) як аксыёму і адладзіць інстытуцыі, якія адкрыта, ад імя дзяржавы, канстытуцыйна пачнуць тварыць Маральнасную сытуацыю ў грамадзтве, на Зямлі, працаваць сваімі чалавечымі сіламі навукі псыхолёгіі (і касьмічнага Адкрывеньня), ды не абы як, а На Перамогу - над амаральным сэктарам.
Канешне, зыходзіць трэба з таго, што чалавека немагчыма “ зрабіць свабодным” і каб тое зразумець, адрозьніць ад таталітарызму, не ўпасьці ў таталітарызм, як колішні растрэл гомасэксуалістаў нацыстамі - трэба яснае разуменьне, што ад подыху дзяржаўна-збудаванай маральнай прыгажосьці “чалавеку самаму павінна за-хацецца быць свабодным” (ад амаральнасьці, ад зла, ад граху). Іншымі словамі, дзяржава павінна “вымаліць” усе свабоды кожнага грамадзяніна.
Так, у такім накірунку дэмакратыя павінна нарэшце ўзяцца за “шэрыя зоны” чалавечай псыхікі, - якія пакінутыя - на самацёк прынясуць шмат шкоды ў надыходзячай эпосе Лучнасьці (зь Вечнасьцю). Каб усьвядоміць сапраўдную грамадзкую амбіцыю сусьветнага гуманізму, успомнім ізноў словы неэўрапейскага паходжаньня: “Калі мы, індуісты, зыйдземся з хрысьціянамі на глебе Нагорнай прыповесьці Ісуса, то мы вырашым праблемы не толькі Індыі і Эўропы, але і ўсяго сьвету...” (Махатма Ганьдзі).
(7)
Абуджэньне, якое адбываецца з распадам дыктатур.
Дык чым жа будзе адрозьнівацца духовы сьвет згаданага хлопчыка, які ўжо прымярае паняцьце і мяркуе рэальнасьць вечнага існаваньня на Зямлі, - ад яго аднагодка, які яшчэ традыцыйна жыве пад рокам абвязковай будучай сьмерці?
...Комплекс “сьмерць” - уключае ў сябе ня толькі фізычныя, целавыя вобразы, але і маральныя, як “сэнс жыцьця”, а значыць і простую адказнасьць за ўласнае Будучае, не-адрыўнае ад абставінаў і ладу на Зямлі і космасу навокал. Такім чынам, пры факце магчымасьці існаваць бясконца, непазьбежна паўстане аб тых, хто “сее канчатковае”, хто сее сьмерць, хто і “як” (...і словам) забівае людцаў. Напрыклад, праўстаўнік псыхоаналізу Зыгмунд Фройд казаў, што чалавечая прырода мае “два асноўныя інстынкты: воля да сэксу і воля да сьмерці. “Слышу с пагубным восторгом: пропадаю, пропадаю..!” - спявае хворы на алкаголь мастак слова (Высоцкі). Тое ж, “прагу вызваліцца ад свайго цела”, - сведчыць і літаратар Сл. Адамовіч аб другім хворым на алкаголь мастаку слова (аб заўчасна памерлым паэце А. Сысу). ...Калі на момант паверыць З.Фройду і забыцца, што Трэці, Рэлігійны інстыкт чалавека - болей глыбокі за гэтыя два “жывёльныя” фройдаўскія, - то атрымліваецца, што з набыцьцём вечнага існаваньня “звычная” прырода (воля да сэксу і сьмерці) чалавека губляе сваю вялікую частку. Але - успомнім! - менавіта Рэлігійны інстынкт, на справе,тады ратуе чалавека ад разгубленасьці перад “бессэнсоўнасьцю” вечнага жыцьця.
Менавіта рэлігійны інстынкт Анёла (цнатлівасьці, нявіннасьці, бескарысьлівасьці..,) зь якога нарадзіліся, нараджаюцца і народзяцца і ўсемагчымыя мудрасьці дэмакратыі, накіроўвае і накіруе тады чарговую перамену, перараджэньне (мутацыю) Чалавека Разумнага (Рэлігійнага) ў прыгожае, жыватворчае рэчышча.
Але ў які бок тады адбудзецца перамена той часткі чалавецтва, якая сапраўды раней ішла за інстынктамі сьмерці і полу (эротыкі), забываючыся на “ўсё сьвятое”, як Сям’я, Доўг, вера-надзея-любоў, грамадзянін і г.д.? Так мы прыходзім да лёсу маральнага караня Сьмерці, да лёсу яго пекланосаў-людзей.
Як вядома, існуе грунтовае (экзыстанцыйнае) пытаньне: што зьяўляецца першапачатковым у крымінале - ‘зло ў імя нажывы’, ці ‘зло ў імя зла’. Побач з першым, са злом дзеля матэр’яльнага прадмета, грошай, - мы абавязкова знойдзем і факты “зла ў імя зла”, рытуальнага крыміналу і забойства ў імя маральнага “задавальненьня” (чорная магія і інш.), што на грані псых-хвароб. І гэта бессумнеўна, - САМАЯ ВЯЛІКАЯ НЕБЯСЬПЕКА Зямлі, якую зьнішчыць традыцыйнымі мэтадамі - праз тэхнолёгічнае, мэдыцынскае аздараўленьне - немагчыма. Гэта, маральная хвароба, застанецца, нават, і пры “вечным” фізычным здароўі чалавека-носьбіта.
І менавіта тут паўстае праблема “Душэўнага”: духовага, маральнага, палітычнага, ідэйнага самааздараўленьня планеты. І пытаньне самаздараўленьня абавязкова задае сабе хоць раз у жыцьці кожны чалавек, але яно проста як “гара” паўстане перад цэлым пакаленьнем таго дасьціпнага хлопчыка, які ўжо ўяўляе магчымасьць фізычнай вечнасьці; практычна, пытаньне тое ўжо - тут, дзе мы чытаем гэтыя радкі. Паўторым, чаму абавязкова паўстане і менавіта такім глабальным, вялікім як “гара”, праблема правільнага Маральнага, Душэўнага - гэта самая Першая ўмова бясьпекі планеты Зямля, дзе пануе
“Сэкс, наркотыкі і музыка” - ЭПОХА. “Sex&Drug&Rocke’n Roll” – (song).